Bambaşka bir dünya, cennet. Her ne kadar evin tanımı biraz yetersiz olsa da, Chrastava yakınlarındaki Dolní Vítkov'daki evlerden birinin kapısının arkasındaki yeri muhtemelen bu şekilde tanımlayabilirsiniz.
Aslen mesleği marangoz olan Oldřich Deliš, burada kendi çabalarıyla neredeyse masalsı bir malikane inşa etti; çevresinde birkaç gölet ve kır evi de dahil olmak üzere on altı hektarın üzerinde bir alana yayılan hayvanat bahçesi bulunuyor.
“Komünizm sırasında burada marangoz olarak çalışıyordum ve kendi kendime düşündüm, burayı gerçekten çok beğendim, bir gün satın alacağım. Sonra devrim geldi, bir ev arıyordum ve bir arkadaşım bana bu evin satılık olduğunu söyledi” diyor Oldřich Deliš yüzlerce papağanın sesine.
“Otuz yıldır burayı inşa ediyorum. Başlangıçta iki şehir çöplüğü vardı, bütün köy buraya çöp getiriyordu. Onu temizledim, kaldırdım, geri dönüştürdüm ve ona bir yay buldum. Yeterli su olduğunda oradan bir şelale akıyor” yetiştirici ve bir bakıma su yöneticisi kuru kayayı işaret ediyor.
Çoğu zaman tanıdıkları, geçici işçiler veya şirket çalışanlarından yardım almasına rağmen, doğal zenginliğinin tamamını çoğunlukla kendisi inşa etti. Aynı şekilde her zaman sadece kendi mali durumuyla idare etti.
“Hepsini kendi paramdan ödüyorum, sübvansiyonum yok ve muhtemelen onları bile alamayacağım. Bu benim hobim, bu yüzden kimseden bir şey istemiyorum,” diye açıkça ifade ediyor Deliš.
Şu anda bahçesinde, çayırlarında, ormanlarında veya kuşhanelerinde tavus kuşları, papağanlar, kargalar, kuzgunlar, alageyikler, atlar, koyunlar, kaplumbağalar, devekuşları, keçiler ve son olarak sadık dostu ve koruyucu köpeği Danny bulunmaktadır. Bütün bunların sahibi için hesaplanamaz bir değeri var.
Deli'nin kuşları en yakındadır. Ayrıca nadir görülen karga ve kuzgun türlerini de yetiştirmeyi başarıyor ve bunları daha sonra Çek hayvanat bahçelerine veya özel sahiplere aktarıyor. Bu sayede, genellikle Avrupa'nın farklı köşelerinden başka türler elde edebiliyor. Diğer zamanlarda insanlar ona yaralı kuşları getirdiğinde yine kısmen kurtarma istasyonu olarak görev yapıyor.
Beslenme günde sekiz saat sürüyor
Sahibinin ortağı Milada, geniş hayvan koleksiyonunu beslemek için günde neredeyse sekiz saat harcıyor. Kendisinin de ifade ettiği gibi bu bitmeyecek bir iş, ömür boyu sürecek bir iş.
“Uzun zamandır bazı kuşlarla, özellikle de papağanlarla ve diğer hayvanlarla beslendim ve bu bana her şeyi yavaş yavaş genişletme fırsatı verdi. Geçmişte çok sayıda özel hayvanat bahçesi inşa ettim, bu yüzden nasıl yapılacağını biliyordum ve şimdi arkadaşlarım bana burayı halka da açmamı söylüyor,” diye devam ediyor bekçi, yukarıdaki çatıda bir tavus kuşu zıplarken o.
Şu anda Oldřich Deliš, insanlara bir deneyim sunabilmek için geri kalan ayrıntılara ince ayar yapmayı, tuvaletleri tamamlamayı ve bir tür operasyon sistemi tasarlamayı planlıyor. Herkese açık bir ev gibi bir şey planlıyor. Aynı zamanda ek yardımlara ve bir tür terfiye ihtiyacı olacağının da farkındadır.
“Şu ana kadar köyden bireyler, hatta öğretmeniyle birlikte bazen buraya gelip izliyorlar. Arayacaklar, etrafta dolaşacaklar ve hatta beni beslemek için ördeklerden bazılarını bağışlayacaklar. Artık bu insanlardan daha fazlasının olabilmesi ve bunun kurallara uygun olması için buna bir son vermem gerekiyor” diye tavsiyede bulunuyor.
Boyalı kuşlar ve Kuky geri geliyor
Geçmişte Dolní Vítkov'daki kuşlar, uzun yıllara dayanan tanışıklıkları sayesinde çeşitli film çekimlerine seyahat ederdi. Örneğin Deliš, The Painted Bird filmi için yaklaşık 100 kuş sağladı.
“Şu anda Brno'da bir suç draması çekiliyor, bu yüzden benden iki papağan bir haftadan fazla bir süredir orada. Bir defasında yapımcılar da gelip iki torba ete ihtiyaç duydular ve sahneyi kirli göstermek için onları buraya topladılar” diye ekliyor gülerek.
Jan Svěrák, on dört yıldan fazla bir süre önce Kuky se vráci filmini burada çektiğinde, doğrudan binasının üstündeki tarlalarda başka bir film etkinliği gerçekleşti.
Aslen mesleği marangoz olan Oldřich Deliš, burada kendi çabalarıyla neredeyse masalsı bir malikane inşa etti; çevresinde birkaç gölet ve kır evi de dahil olmak üzere on altı hektarın üzerinde bir alana yayılan hayvanat bahçesi bulunuyor.
“Komünizm sırasında burada marangoz olarak çalışıyordum ve kendi kendime düşündüm, burayı gerçekten çok beğendim, bir gün satın alacağım. Sonra devrim geldi, bir ev arıyordum ve bir arkadaşım bana bu evin satılık olduğunu söyledi” diyor Oldřich Deliš yüzlerce papağanın sesine.
“Otuz yıldır burayı inşa ediyorum. Başlangıçta iki şehir çöplüğü vardı, bütün köy buraya çöp getiriyordu. Onu temizledim, kaldırdım, geri dönüştürdüm ve ona bir yay buldum. Yeterli su olduğunda oradan bir şelale akıyor” yetiştirici ve bir bakıma su yöneticisi kuru kayayı işaret ediyor.
Çoğu zaman tanıdıkları, geçici işçiler veya şirket çalışanlarından yardım almasına rağmen, doğal zenginliğinin tamamını çoğunlukla kendisi inşa etti. Aynı şekilde her zaman sadece kendi mali durumuyla idare etti.
“Hepsini kendi paramdan ödüyorum, sübvansiyonum yok ve muhtemelen onları bile alamayacağım. Bu benim hobim, bu yüzden kimseden bir şey istemiyorum,” diye açıkça ifade ediyor Deliš.
Şu anda bahçesinde, çayırlarında, ormanlarında veya kuşhanelerinde tavus kuşları, papağanlar, kargalar, kuzgunlar, alageyikler, atlar, koyunlar, kaplumbağalar, devekuşları, keçiler ve son olarak sadık dostu ve koruyucu köpeği Danny bulunmaktadır. Bütün bunların sahibi için hesaplanamaz bir değeri var.
Deli'nin kuşları en yakındadır. Ayrıca nadir görülen karga ve kuzgun türlerini de yetiştirmeyi başarıyor ve bunları daha sonra Çek hayvanat bahçelerine veya özel sahiplere aktarıyor. Bu sayede, genellikle Avrupa'nın farklı köşelerinden başka türler elde edebiliyor. Diğer zamanlarda insanlar ona yaralı kuşları getirdiğinde yine kısmen kurtarma istasyonu olarak görev yapıyor.
Beslenme günde sekiz saat sürüyor
Sahibinin ortağı Milada, geniş hayvan koleksiyonunu beslemek için günde neredeyse sekiz saat harcıyor. Kendisinin de ifade ettiği gibi bu bitmeyecek bir iş, ömür boyu sürecek bir iş.
“Uzun zamandır bazı kuşlarla, özellikle de papağanlarla ve diğer hayvanlarla beslendim ve bu bana her şeyi yavaş yavaş genişletme fırsatı verdi. Geçmişte çok sayıda özel hayvanat bahçesi inşa ettim, bu yüzden nasıl yapılacağını biliyordum ve şimdi arkadaşlarım bana burayı halka da açmamı söylüyor,” diye devam ediyor bekçi, yukarıdaki çatıda bir tavus kuşu zıplarken o.
Şu anda Oldřich Deliš, insanlara bir deneyim sunabilmek için geri kalan ayrıntılara ince ayar yapmayı, tuvaletleri tamamlamayı ve bir tür operasyon sistemi tasarlamayı planlıyor. Herkese açık bir ev gibi bir şey planlıyor. Aynı zamanda ek yardımlara ve bir tür terfiye ihtiyacı olacağının da farkındadır.
“Şu ana kadar köyden bireyler, hatta öğretmeniyle birlikte bazen buraya gelip izliyorlar. Arayacaklar, etrafta dolaşacaklar ve hatta beni beslemek için ördeklerden bazılarını bağışlayacaklar. Artık bu insanlardan daha fazlasının olabilmesi ve bunun kurallara uygun olması için buna bir son vermem gerekiyor” diye tavsiyede bulunuyor.
Boyalı kuşlar ve Kuky geri geliyor
Geçmişte Dolní Vítkov'daki kuşlar, uzun yıllara dayanan tanışıklıkları sayesinde çeşitli film çekimlerine seyahat ederdi. Örneğin Deliš, The Painted Bird filmi için yaklaşık 100 kuş sağladı.
“Şu anda Brno'da bir suç draması çekiliyor, bu yüzden benden iki papağan bir haftadan fazla bir süredir orada. Bir defasında yapımcılar da gelip iki torba ete ihtiyaç duydular ve sahneyi kirli göstermek için onları buraya topladılar” diye ekliyor gülerek.
Jan Svěrák, on dört yıldan fazla bir süre önce Kuky se vráci filmini burada çektiğinde, doğrudan binasının üstündeki tarlalarda başka bir film etkinliği gerçekleşti.