II. Dünya Savaşı seksen yıl önce sona erdiğinde, toplumun hafızası açısından özel bir durum vardı. Bireysel aktörler, kurumlar, işletmeler ve devlet idareleri arasındaki bağlantılar bozuldu. Belgeler, arşivler, ikna edilen Nazilerin bazıları intihar ederken, diğerleri intihar ederken, diğerleri adaletten kaçıyordu. Nazi zorla iş ve işletmeler ile o zamanki yetkililer arasındaki bağlantı kırıldı. On binlerce insan, ortadan kayboldukça, ödülleri hak edecek IO kahramanca işlerinin suçlarının bilincini ortadan kaldırdı.
Sadece 21. yüzyılda – birçok arşiv kaynağının mevcudiyeti ve dijitalleşmeleri sayesinde – Nazi rejiminin mozaiği ve kuzey Bohemya'daki çalışmalarından haber alıyoruz. Bazı bulgular birkaç yıl önce çok az inandırıcıydı.
Ölüler Nerede
Bizim için yepyeni olan bilgilerden biri, ölülerin kamplarda ele alınmasıdır. 2023 yılına kadar arşivlerde derin batık ilgili belgeleri keşfetmeyi başardık ve tam anlamıyla bize zaman sınıflandırmalarını şok ettik.
Yetersiz hijyenik koşulların yanı sıra konaklama, yemekler ve II.Dünya Savaşı sırasında küçük bir alanda büyük bir insan yoğunluğu, kaçınılmaz olarak zorla zorla zorlandı. Bazı hapishane kampları konsantrasyonlardan çok farklı olmamasına rağmen, sivil çalışanlar için işten ostarites ve mahkumlar için kamplara, ostarites ve mahkumlar için kamplara, mortalitenin çoğunlukla en yüksek olduğu toplama kamplarına kadar ilgiliydi.
Ölü sayısı da Nazi zorla çalışması konusunda en zor sorudur. Ölülerin listeleri yönetildi, ama asla tamamlanmadılar ve göreceğimiz gibi olamazlardı! O zamanlar “vücut yönetimi” nin daha eski bir görünümünün merceği ile, özellikle şube toplama kamplarının büyük genişlemesiyle bağlantılı olarak, savaşın sonunda, savaşın sonunda bozuldu.
Konsantrasyon kampları, 1944 ve 1945'te bölgede ortaya çıkan şubeyi içerir. Sadece Cesetlerin yer aldığı Groß-Rosen gibi kabile kamplarına değil, aynı zamanda krematoraya ve daha sonra da mümkün olan yerlerde gömüldü. Durum mahkumlar ve ostarbeiters için farklıydı. Daha düşük mortalite göz önüne alındığında, savaştan sonraki bazı istisnalar dışında, ölenlerin kaderi ele alınmadı, ne de bölgedeki yaklaşık sayıları bilinmedi.
Savaştan hemen sonra Jablonec Nad Nisou yakınlarındaki Rychnov'daki Al Reichenau toplama kampını yakalayan filmden tarama.
Bu aynı zamanda ölü kayıtlarında belirgin boşlukların olduğu dal toplama kampları için de geçerlidir. Ve burada “arşiv sürprizimize” geliyoruz: nedenlerden biri, ölen mahkumları neredeyse yer alan bölgelerin dışında herhangi bir yere gömmek olabilir! Savaşın sonunun kaosunda değil, ancak 1941'den beri, ormanın hemen hemen her yerinde krematoryuma taşınan komplikasyonlar durumunda mahkumların gömülmesine izin verildi:
Sadece 21. yüzyılda – birçok arşiv kaynağının mevcudiyeti ve dijitalleşmeleri sayesinde – Nazi rejiminin mozaiği ve kuzey Bohemya'daki çalışmalarından haber alıyoruz. Bazı bulgular birkaç yıl önce çok az inandırıcıydı.
Ölüler Nerede
Bizim için yepyeni olan bilgilerden biri, ölülerin kamplarda ele alınmasıdır. 2023 yılına kadar arşivlerde derin batık ilgili belgeleri keşfetmeyi başardık ve tam anlamıyla bize zaman sınıflandırmalarını şok ettik.
Yetersiz hijyenik koşulların yanı sıra konaklama, yemekler ve II.Dünya Savaşı sırasında küçük bir alanda büyük bir insan yoğunluğu, kaçınılmaz olarak zorla zorla zorlandı. Bazı hapishane kampları konsantrasyonlardan çok farklı olmamasına rağmen, sivil çalışanlar için işten ostarites ve mahkumlar için kamplara, ostarites ve mahkumlar için kamplara, mortalitenin çoğunlukla en yüksek olduğu toplama kamplarına kadar ilgiliydi.
Ölü sayısı da Nazi zorla çalışması konusunda en zor sorudur. Ölülerin listeleri yönetildi, ama asla tamamlanmadılar ve göreceğimiz gibi olamazlardı! O zamanlar “vücut yönetimi” nin daha eski bir görünümünün merceği ile, özellikle şube toplama kamplarının büyük genişlemesiyle bağlantılı olarak, savaşın sonunda, savaşın sonunda bozuldu.
Konsantrasyon kampları, 1944 ve 1945'te bölgede ortaya çıkan şubeyi içerir. Sadece Cesetlerin yer aldığı Groß-Rosen gibi kabile kamplarına değil, aynı zamanda krematoraya ve daha sonra da mümkün olan yerlerde gömüldü. Durum mahkumlar ve ostarbeiters için farklıydı. Daha düşük mortalite göz önüne alındığında, savaştan sonraki bazı istisnalar dışında, ölenlerin kaderi ele alınmadı, ne de bölgedeki yaklaşık sayıları bilinmedi.
Savaştan hemen sonra Jablonec Nad Nisou yakınlarındaki Rychnov'daki Al Reichenau toplama kampını yakalayan filmden tarama.
Bu aynı zamanda ölü kayıtlarında belirgin boşlukların olduğu dal toplama kampları için de geçerlidir. Ve burada “arşiv sürprizimize” geliyoruz: nedenlerden biri, ölen mahkumları neredeyse yer alan bölgelerin dışında herhangi bir yere gömmek olabilir! Savaşın sonunun kaosunda değil, ancak 1941'den beri, ormanın hemen hemen her yerinde krematoryuma taşınan komplikasyonlar durumunda mahkumların gömülmesine izin verildi:
Vaka: IB Med 121/00 ve 11 Kasım 1941 tarihli – Sovyet savaş esirlerinin mezar cesetleri. Reichenberg'de ölüm meydana gelirse (Çağdaş Liberec)Krematoryum'a gece nakliyesini öneririm ve basitleştirilmiş formaliteler için kremasyon var. Taşımacılık zor olduğunda, bir mezar zemini, tercihen iyi tahrikli toprağa sahip, ancak bahar alanlarına yakın olmayan bir orman alanı seçmek gerekir. Genel olarak, bize seçilen konumu kısa bir açıklama ile telefonla anlatmanız yeterlidir. Bu konudaki davadaki katip tıbbi denetimdir. |