Çocukların bireysel performansları arasındaki farklar daha çok göze çarpıyor.Bir yanda spor kulübü sporcuları var, diğer yanda spor yapmayan ve örneğin top atarken ya da top atarken ayağa kalkamayan çocuklar var. şınav çekiyorum.
Dayanıklılık yetenekleri 1965 ve 1970 civarında zirveye ulaştı ve o zamandan beri dayanıklılık azaldı. Hızlara ve seslere gelince, eğilim benzer. 1990’dan sonra düşüş devam etti. TUL Beden Eğitimi ve Spor Bölümü başkanı Ale Suchomel, motor becerilerde ortalama olarak kabaca 1923 seviyesinde olduğumuzu özetliyor.
Ona göre bu isim 20, 30 yıl daha tekrarlanırsa sonuçları vahim olacaktır. Bağlamı kim bağlam içine koyacak, ardından düşüş ne kadar devam edecek. Durumun kesinlikle iyi olmadığı konusunda uyarıyor.
Test bahar aylarında Çek Cumhuriyeti’ndeki on beş kapsamlı spor salonunda ve Slovakya’daki beş kolejde gerçekleştirildi. Vurmalı çalgı öğretmeni, verilen kılavuza göre toplamda 11 ile 19 yaşları arasındaki yaklaşık 4.500 çocuğu test etti. Yüz yıl sonra, Emanuel ve Jan Roubal tarafından 1923 yılında gerçekleştirilen, çocukların fiziksel parametrelerinde ve durumlarında kapsamlı ve benzersiz değişimin yeniden inşası gerçekleşti.
Roubal’lar, araştırmaya dahil ettikleri orta boy tekerleklerin bir listesi de dahil olmak üzere, araştırmayı kendi zamanlarına göre alışılmadık derecede profesyonel bir şekilde tanımladılar. Suchomel, bu şekilde aynı testleri gerçekleştirebileceğimizi övüyor. Orijinal 14 hareket testi pt.
Çocukların bir kısmı un yemiş olabilir
Şehirden uzun atlamada tekerlekler birbirine yapıştı. Ancak fiziksel konularda verimlilikleri artar, günde beş kez çocukların siz olduğu açıkça görülür. Suchomel, sonuçların gerçekte olduğu gibi daha olumlu göründüğünü, vücut ağırlığına ilişkin ter parametresi bulunmadığını söylüyor. Hız koşusu ile benzer şekilde çarpık bir ilişki olan sonuçları KTV’yi şaşırtmadı. Hareketin hızlı sıklığıyla değil, adımın uzunluğuyla bir bağlantı vardır. Avcının aynı sayıda adımda mesafeyi daha hızlı kat ettiğini ekleyin.
Uzmanlar un atışında dikkate değer bir düşüş olduğunu kaydetti. Tablolar, spor bölümündeki gençlerin standartların üzerindeki performansını gösteriyor, bunlardan ikisi böyle bir kitlede yoktu. Öte yandan 1923 değerleri ile karşılaştırıldığında 15 metre atamayan ve test sırasında topu atabilen çocuklar da var.
Bahar ikisinden, KTV’den akademik çalışan ve mesleki çalışmanın ortak garantörü Luk Rubn’e kadar olan deneyimler: Bazı çocuklar, mümkün olduğu kadar uzağa uçmak için belirli bir miğferin altına bir kılıç atma sorunu yaşadılar. Ondan hiçbir şey alamadılar ve kılıç temel kolun arkasına doğru uçtuğu için savaşmak zorunda kaldılar.
Çocukların o gün ve saatte yapabildikleri minimum ve maksimum şınavlar arasındaki farkın önemli ölçüde farklı olduğu şınav testinde de farklılıklar gösterildi.
Çalışmanın özü de dışarıdaydı ve erkekler nctiletch’ti. Bu, tekerleklerin artık 1923’teki emsallerine göre ortalama 13 santimetre daha yüksek ve 10 kilogram daha ağır olduğunu gösterdi.
Rubn’e göre bu, on yılda bir santimetre büyüyen nüfustaki uzun vadeli eğilimlerin yanıtı. Çocukların büyümesi 2001 yılı civarında durmuş, o yıldan itibaren yapılan kapsamlı araştırmalar sonucunda şu an KTV uzmanlarıyla aynı vücut yaşını gösteriyorlar.
İlk önce kendini yormuştu. Bu yüzden böyledir, antropolojinin özel bir konusudur. Erkek çocukların büyümesi 16 ile 17 yaşları arasında durur, en fazla 12 ile 13 yaşları arasında büyürler ve ergenlik biraz daha genç yaşlara doğru kaymıştır. Suchomel’in sonucuna göre çocukların 2 ve 2,5 yaşlarında olgunlaştığı ortaya çıktı (ikisi 1923’te değil).
Dayanıklılık yetenekleri 1965 ve 1970 civarında zirveye ulaştı ve o zamandan beri dayanıklılık azaldı. Hızlara ve seslere gelince, eğilim benzer. 1990’dan sonra düşüş devam etti. TUL Beden Eğitimi ve Spor Bölümü başkanı Ale Suchomel, motor becerilerde ortalama olarak kabaca 1923 seviyesinde olduğumuzu özetliyor.
Ona göre bu isim 20, 30 yıl daha tekrarlanırsa sonuçları vahim olacaktır. Bağlamı kim bağlam içine koyacak, ardından düşüş ne kadar devam edecek. Durumun kesinlikle iyi olmadığı konusunda uyarıyor.
Test bahar aylarında Çek Cumhuriyeti’ndeki on beş kapsamlı spor salonunda ve Slovakya’daki beş kolejde gerçekleştirildi. Vurmalı çalgı öğretmeni, verilen kılavuza göre toplamda 11 ile 19 yaşları arasındaki yaklaşık 4.500 çocuğu test etti. Yüz yıl sonra, Emanuel ve Jan Roubal tarafından 1923 yılında gerçekleştirilen, çocukların fiziksel parametrelerinde ve durumlarında kapsamlı ve benzersiz değişimin yeniden inşası gerçekleşti.
Roubal’lar, araştırmaya dahil ettikleri orta boy tekerleklerin bir listesi de dahil olmak üzere, araştırmayı kendi zamanlarına göre alışılmadık derecede profesyonel bir şekilde tanımladılar. Suchomel, bu şekilde aynı testleri gerçekleştirebileceğimizi övüyor. Orijinal 14 hareket testi pt.
Çocukların bir kısmı un yemiş olabilir
Şehirden uzun atlamada tekerlekler birbirine yapıştı. Ancak fiziksel konularda verimlilikleri artar, günde beş kez çocukların siz olduğu açıkça görülür. Suchomel, sonuçların gerçekte olduğu gibi daha olumlu göründüğünü, vücut ağırlığına ilişkin ter parametresi bulunmadığını söylüyor. Hız koşusu ile benzer şekilde çarpık bir ilişki olan sonuçları KTV’yi şaşırtmadı. Hareketin hızlı sıklığıyla değil, adımın uzunluğuyla bir bağlantı vardır. Avcının aynı sayıda adımda mesafeyi daha hızlı kat ettiğini ekleyin.
Uzmanlar un atışında dikkate değer bir düşüş olduğunu kaydetti. Tablolar, spor bölümündeki gençlerin standartların üzerindeki performansını gösteriyor, bunlardan ikisi böyle bir kitlede yoktu. Öte yandan 1923 değerleri ile karşılaştırıldığında 15 metre atamayan ve test sırasında topu atabilen çocuklar da var.
Bahar ikisinden, KTV’den akademik çalışan ve mesleki çalışmanın ortak garantörü Luk Rubn’e kadar olan deneyimler: Bazı çocuklar, mümkün olduğu kadar uzağa uçmak için belirli bir miğferin altına bir kılıç atma sorunu yaşadılar. Ondan hiçbir şey alamadılar ve kılıç temel kolun arkasına doğru uçtuğu için savaşmak zorunda kaldılar.
Çocukların o gün ve saatte yapabildikleri minimum ve maksimum şınavlar arasındaki farkın önemli ölçüde farklı olduğu şınav testinde de farklılıklar gösterildi.
Çalışmanın özü de dışarıdaydı ve erkekler nctiletch’ti. Bu, tekerleklerin artık 1923’teki emsallerine göre ortalama 13 santimetre daha yüksek ve 10 kilogram daha ağır olduğunu gösterdi.
Rubn’e göre bu, on yılda bir santimetre büyüyen nüfustaki uzun vadeli eğilimlerin yanıtı. Çocukların büyümesi 2001 yılı civarında durmuş, o yıldan itibaren yapılan kapsamlı araştırmalar sonucunda şu an KTV uzmanlarıyla aynı vücut yaşını gösteriyorlar.
İlk önce kendini yormuştu. Bu yüzden böyledir, antropolojinin özel bir konusudur. Erkek çocukların büyümesi 16 ile 17 yaşları arasında durur, en fazla 12 ile 13 yaşları arasında büyürler ve ergenlik biraz daha genç yaşlara doğru kaymıştır. Suchomel’in sonucuna göre çocukların 2 ve 2,5 yaşlarında olgunlaştığı ortaya çıktı (ikisi 1923’te değil).